Bazen hüngür hüngür ağlarsın da elmacık kemiğine gelmeden buharlaşır. Bazen de öyle bir ağlarsın ki; dört, bilemedin beş damla ağlarsın. Kimi burnunun ucundan damlar, düştüğü yeri ıslatır. O yer, kitap ise, yaprakta hemen dağılıverir, kocaman bir daire olur. Sırt üstü yatıyorsan da kulak deliğine girer. Bir diğeri dudağının kenarından kıvrım alır, boynuna ve bazen de hatta koynuna kadar iner. Bir tanesi, burnunun ucuna yönelmez, kanadına yönelir. O daha bir anlamlıdır. Soluduğun havaya tutunur, düşmemek için. Burnunun içine tekrar girer, oradan ciğerine ciğerine gider. Sırtın yanar. Yangını körükler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder