has uşağun arkadaşı be.... ile buluştum bugün iş çıkışı, çalıştığı yere gittim. giderken çiçek de aldım - adını unuttum, sevimli ve beyaz çiçeklerden oluşan minik bir buketti. geçen hafta çok hasta idi. bir-iki haftadır görüşemiyorduk. aslında üç kez görüşmüştük, bu dört etti. diğerlerinde has uşak ve bir de dostum olurdu. dostum istanbul'a seminere gitti. has uşak müsait değildi, be.... ile başbaşa kalıp sandviç+çay keyfi yaptık onun mesaisi bitince. epey lafladık. ilkten dedikodu dedik ama aslında birbirimizi tanımaktı yaptığımız. ben onu seviyorum, o da beni seviyor; hatta o kadar benimsemiş ki allah korusun ilişkiniz bitmiş olsa senden sonraki kişiyi benimseyemem, evlensenize be! dedi.
dostum ve ben öyle kolay kolay ısınamayız insanlara ama be....'in doğallığı, sohbeti, harbiliği vd. çekiyor insanı. ayrıca müzik zevkimiz de pek benziyor ikimizin.
dostum ve ben öyle kolay kolay ısınamayız insanlara ama be....'in doğallığı, sohbeti, harbiliği vd. çekiyor insanı. ayrıca müzik zevkimiz de pek benziyor ikimizin.
farklı nedenlerle ama ikimizin de hayatında iki ortak nokta var: has uşak, topluluktan dışlanma...
allah esirgesin ama has uşak'la olan ilişkimiz ola ki son bulursa, be.... ile arkadaşlığım güzel bir şekilde devam eder - ondan bana benden ona zarar gelmedikçe...
@Facebook
B. :
B. :
MutLuLuktan uça uça, yine eLimde çiçekLerimLe, harika bir sohbet yanıma kar (şapkaLı a) kaLarak eve... Öz, beni yine özLe :*
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder