Evet, artık bir iş arama vakti geldi - belki de geçti geçiyor. Yüksek lisansı ikinci plana almalı, iş aramaya başlamalı. Bir yere CV bıraktım. Ne öldüren, ne güldüren; pozitif havada geçen bir görüşme yaptım ama sonuç olumlu mu olur olumsuz mu bilmiyorum. Bu şehirde yapabileceklerim kısıtlı. Yapmak istediğim işler bu şehirde pek yok, neredeyse hiç yok. Olumsuz bir cevap alırsam, İstanbul ya da Ankara'da bir tanıdığın bekar evinde kiraya ortak olup seri şekilde iş aramalı. Annem inandı artık İstanbul ya da Ankara'da yaşamak istediğim fikrine. Babam da inandı da münafığı oynuyor. Hala memlekette kalmamın yollarını arıyor gibi. O da kendince haklı. Şu Kurban Bayramı bir geçsin bakalım elde avuçta ne var; geçici olarak giderlerimi karşılayabilecekleri kadar para denkleşirse, durmak istemiyorum. Bakalım... Belki de olumlu dönerler. Bilmiyorum... Bulanık. Ve bulanıklığı sevmiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder