Bazı mesajlar saklanır telefonlarda. Başa sarılıp sarılıp okunur onlar. Evde, yatakta, otobüste, ders arasında, birini beklerken... Artık okumamanız gerekir; ama "Hepsini Sil" ile toplu kıyıma dayanamaz insan. Bir buçuk senen vardır orada. Sürekli elinin altında olan bir cihazda olması sakıncalıdır; ama silemezsin de öyle bir çırpıda. Bir kenara not edersin. Tarihiyle, saatiyle. Bir yere saklarsın belki yarının bugününden de berbat olacaktır, seni boğan mesajlar nefes gibi gelecektir diye. Bilirsin, aslında bakmayacaksın. Bakma artık diye siliyorsun ya... Kırk yılda bir belki bakarsın; çektiğin acılara, yaşadığın üzüntülere bir minik tebessüm atacağın zaman belki. O da belki. Tebessümünde burukluğun B'si olmadan. Hem de minik. Ama tebessüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder