İşteş çatıya sempati duyuyorum. Aslında duyduğumu bugün farkettim. İşteş çatıda her birey birer özne. Örneğin, "Seni seviyorum." dediğimizde bu iş'te bir özne ve bir (belirtili) nesne var; ama işteş çatılı "Biz sevişiyoruz." cümlesi öyle mi! O yüzden, artık sevmek değil sevişmek istiyorum. Nesneyi n'apayım ben, özne lazım bana özne!
Sevgiler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder